Zenep’in okulda ilk günü

Zeynep çok heyecanlıydı. Bugün yeni okuluna başlayacaktı. Eski arkadaşlarını çok özlemişti ama yeni arkadaşlar edinmeyi de çok istiyordu. Sabah erkenden kalktı, annesiyle kahvaltı yaptı ve okul çantasını hazırladı. Annesi onu okula bırakmak için arabaya bindirdi.

Okula geldiklerinde, Zeynep biraz korktu. Okul çok büyük ve kalabalıktı. Annesi onu sınıfına götürdü ve öğretmeniyle tanıştırdı. Öğretmeni çok güleryüzlü bir kadındı. Zeynep’e sınıfta boş bir yer gösterdi ve diğer öğrencilerle tanışmasını istedi.

Zeynep sırasına oturdu ve etrafına baktı. Sınıfta birçok farklı çocuk vardı. Bazıları çok neşeli, bazıları çok utangaç, bazıları da çok yaramaz görünüyordu. Zeynep kiminle arkadaş olacağını bilemedi.

Tam o sırada, yan sıradaki kız ona döndü ve gülümsedi.

• Merhaba, ben Elif. Senin adın ne? dedi.
• Merhaba, ben Zeynep. Bugün buraya yeni geldim. dedi Zeynep.
• Hoş geldin Zeynep. Ben de bu sene buraya başladım. Eski okulumuzdan taşındık. dedi Elif.
• Ben de öyle. Nereden taşındın? dedi Zeynep.
• İstanbul’dan. Sen? dedi Elif.
• Ankara’dan. dedi Zeynep.
• Ooo, çok uzaklardan gelmişsin. Nasıl alıştın buraya? dedi Elif.
• Henüz alışamadım. Her şey çok yabancı geliyor. dedi Zeynep.
• Ben de öyle hissetmiştim başta. Ama zamanla alışacaksın, merak etme. Burası çok güzel bir yer. dedi Elif.
• Umarım alışırım. dedi Zeynep.

Böylece Zeynep ve Elif arasında bir sohbet başladı. İkisi de birbirlerine çok benziyordu. Aynı şeyleri seviyor, aynı şeylere gülmekten hoşlanıyorlardı.

Öğretmenleri ders başlamadan önce sınıfa bir duyuru yaptı.

• Çocuklar, bugün sizlere bir sürprizim var. dedi.
• Ne sürprizi öğretmenim? diye merakla sordular çocuklar.
• Bugün okulumuzun bahçesinde bir hazine avına katılacağız. dedi öğretmenleri.
• Hazine avına mı? diye şaşırdılar çocuklar.
• Evet, hazine avına. Okulumuzun kurucusu olan büyük bilim adamı Profesör Ali Bey’in bıraktığı bir hazine varmış bahçede. Onu bulmak için ipuçları takip etmemiz gerekiyor. dedi öğretmenleri.
• Vay canına, ne kadar heyecanlı! diye sevindiler çocuklar.
• Peki nasıl yapacağız öğretmenim? diye sordular çocuklar.
• Şöyle yapacağız: Sizleri iki kişilik gruplara ayıracağım ve her gruba bir ipucu vereceğim. Bu ipucunu takip ederek bahçede saklanmış olan bir kutuyu bulacaksınız. Kutunun içinde başka bir ipucu olacak ve bu ipucu sizi bir sonraki kutuya yönlendirecek. Böylece son kutuya ulaşana kadar devam edeceksiniz. Son kutunun içinde ise hazine olacak. dedi öğretmenleri.
• Peki hazine ne öğretmenim? diye sordular çocuklar.
• O sürpriz. dedi öğretmenleri gizemli bir şekilde. Ama şunu söyleyebilirim: Hazine çok değerli ve çok eğlenceli bir şey. dedi öğretmenleri.
• O zaman hemen başlayalım öğretmenim! diye heyecanla bağırdılar çocuklar.

Öğretmenleri onları iki kişilik gruplara ayırdı ve her gruba bir ipucu verdi. Zeynep ve Elif de aynı gruba düştüler. Onların ipucu şöyleydi:

Bahçenin ortasında bir ağaç var
Bu ağacın altında bir kutu saklı
Kutuyu bulmak için bakın iyice
Ağacın dallarında asılı bir ip var
Bu ipi çekin, kutu düşecek

Zeynep ve Elif ipucunu okuduktan sonra bahçeye koştular. Bahçenin ortasında büyük ve güzel bir ağaç vardı. Ağacın altına geldiklerinde, dallarında asılı bir ip gördüler.

• İşte burada! dedi Elif.
• Hadi çekelim! dedi Zeynep.

İkisi de ipe asıldılar ve çektiklerinde, ağacın altından bir kutu düştü.

• Bravo, bulduk! dedi Zeynep.
• Açalım bakalım içinde ne var? dedi Elif.

Kutunun içini açtıklarında, başka bir ipucu buldular. Bu ipucu şöyleydi:

Bahçenin sol tarafında bir havuz var
Bu havuzun içinde balıklar yüzer
Balıklardan birinin ağzında bir anahtar var
Bu anahtarı almak için balığı yakala
Bu anahtarla açabileceğin bir kutu var
Kutu havuzun kenarında durur

Zeynep ve Elif ipucunu okuduktan sonra havuzun olduğu tarafa doğru koştular. Havuzun kenarına geldiklerinde, içinde renk renk balıkların yüzdüğünü gördüler.

• Hangi balığın ağzında anahtar acaba? diye merak etti Zeynep.
• Bak, orada! dedi Elif. Sarı renkli bir balığın ağzında parlayan bir şey var.
• Doğru, o olmalı! dedi Zeynep.
• Peki nasıl yakalayacağız? dedi Elif.
• Belki elimizle tutabiliriz? dedi Zeynep.
• Deneyelim. dedi Elif.

İkisi de ellerini havuza soktular ve sarı balığı yakalamaya çalıştılar. Ama balık çok hızlı ve kıvraktı. Onlardan kaçmayı başarıyordu.

• Bu iş zor. dedi Zeynep.
• Bir fikrim var. dedi Elif. Şu ekmek parçasını alalım ve balığa atalım. Belki yemeye gelir.
• İyi fikir. dedi Zeynep.

Elif ekmek parçasını aldı ve havuza attı. Sarı balık ekmek parçasını gördü ve yemeye geldi. Tam o sırada, Zeynep hızlıca elini uzattı ve balığı tuttu.

• Yakaladım! diye sevindi Zeynep.
• Harika! dedi Elif.

Zeynep balığın ağzından anahtarı aldı ve onu nazikçe havuza bıraktı. Sonra havuzun kenarında duran kutuyu gördü.

• İşte kutu! dedi Elif.
• Hadi açalım! dedi Zeynep.

Zeynep anahtarı kutunun kilidine soktu ve çevirdi. Kutunun içini açtıklarında, başka bir ipucu buldular. Bu ipucu şöyleydi:

Bahçenin sağ tarafında bir salıncak var
Bu salıncakta sallanmak çok eğlenceli
Salıncakta sallanırken gökyüzüne bak
Gökyüzünde bir uçurtma uçar
Bu uçurtmanın ipi salıncakta asılı
Bu ipi çekin, uçurtma inecek
Uçurtmanın içinde bir kutu saklı

Zeynep ve Elif ipucunu okuduktan sonra salıncakların olduğu tarafa doğru koştular. Salıncaklardan birine bindiler ve sallanmaya başladılar.

• Bu çok eğlenceli! dedi Elif.
• Evet, çok! dedi Zeynep.
• Gökyüzüne bak, ne güzel! dedi Elif.
• Haklısın, çok güzel! dedi Zeynep.

Gökyüzüne baktıklarında, renkli bir uçurtma gördüler. Uçurtmanın ipi salıncaktan aşağı sarkıyordu.

• İşte uçurtma! dedi Zeynep.
• Hadi ipini çekelim! dedi Elif.

İkisi de ipi tuttular ve çektiklerinde, uçurtma yavaşça indi. Uçurtmayı yakaladıklarında, içinde bir kutu olduğunu fark ettiler.

• Bulduk! dedi Elif.
• Açalım bakalım içinde ne var? dedi Zeynep.

Kutunun içini açtıklarında, başka bir ipucu buldular. Bu ipucu şöyleydi:

Bahçenin arkasında bir kulübe var
Bu kulübenin içinde bir köpek yaşar
Bu köpek çok sevimli ve dost canlısı
Köpeği sevmek için yanına gidin
Köpeğin boynunda bir kolye var
Bu kolyenin ucunda bir anahtar var
Bu anahtarı almak için köpeği okşayın
Bu anahtarla açabileceğin bir kutu var
Kutu kulübenin yanında durur

Zeynep ve Elif ipucunu okuduktan sonra kulübenin olduğu tarafa doğru koştular. Kulübenin önüne geldiklerinde, içinden havlayan bir ses duydular.

• Köpek burada! dedi Zeynep.
• Korkma, zararsızdır. dedi Elif.

Kulübeden çıkan köpek onları görünce sevindi. Onlara doğru koştu ve etraflarında dönmeye başladı. Köpek çok tatlı ve tüylüydü. Zeynep ve Elif onu sevmeye başladılar.

• Ne kadar tatlısın sen! dedi Zeynep.
• Sen de bizi sevdin mi? dedi Elif.

Köpek onlara havlayarak cevap verdi. Sonra Zeynep köpeğin boynunda bir kolye gördü.

• Bak, kolye! dedi Zeynep.
• Anahtar da orada! dedi Elif.

Zeynep köpeği okşayarak kolyesini aldı ve anahtarı çıkardı. Sonra kulübenin yanında duran kutuyu gördü.

• İşte kutu! dedi Elif.
• Hadi açalım! dedi Zeynep.

Zeynep anahtarı kutunun kilidine soktu ve çevirdi. Kutunun içini açtıklarında, sonunda hazineyi buldular.

Hazine, altın renginde parlayan bir kitaptı. Kitabın üzerinde “Profesör Ali Bey’in Bilim Maceraları” yazıyordu.

• Bu mu hazine? diye şaşırdı Zeynep.
• Evet, bu. dedi Elif.
• Ama bu bir kitap. dedi Zeynep.
• Evet, ama çok özel bir kitap. dedi Elif.

Tam o sırada, öğretmenleri yanlarına geldi.

• Tebrikler çocuklar, hazineyi buldunuz! dedi öğretmenleri.
• Öğretmenim, bu mu hazine? diye sordu Zeynep.
• Evet, bu. dedi öğretmenleri. Bu kitap, okulumuzun kurucusu olan Profesör Ali Bey’in yazdığı bir kitap. Bu kitapta, Profesör Ali Bey’in bilimle ilgili yaşadığı maceraları anlatıyor. Bu kitap çok değerli ve çok eğlenceli bir kitap. dedi öğretmenleri.
• Peki neden bize böyle bir hazine avı yaptırdınız? diye sordu Elif.
• Çünkü size bir şey öğretmek istedim. dedi öğretmenleri. Bilim çok güzel ve çok önemli bir şey. Bilimle ilgilenmek hem çok eğlenceli hem de çok faydalı. Bilim sayesinde dünyayı daha iyi anlayabilir, daha iyi yaşayabilir ve daha iyi yapabiliriz. Bilimle ilgili meraklı ve araştırmacı olursanız, hayatınızda çok güzel şeyler başarabilirsiniz. Profesör Ali Bey de bunu bize gösteren bir örnek. O da sizin gibi küçükken bilime meraklıydı ve büyüyünce harika şeyler yaptı. Bu kitabı okuyarak onun maceralarını öğrenebilir ve ondan ilham alabilirsiniz. dedi öğretmenleri.
• Anladık öğretmenim. dedi Zeynep.
• Teşekkür ederiz öğretmenim. dedi Elif.

Öğretmenleri onlara gülümsedi ve kitabı verdi.

• Bu kitabı sizinle paylaşmanızı istiyorum. dedi öğretmenleri. Birlikte okuyun, eğlenin ve öğrenin. Sonra da diğer arkadaşlarınızla paylaşın. Böylece hepimiz bilimin güzelliğini keşfedelim. dedi öğretmenleri.
• Tamam öğretmenim. dedi Zeynep ve Elif.

Böylece Zeynep ve Elif, yeni okullarında ilk günlerinde hem çok eğlendiler hem de çok şey öğrendiler. Ayrıca birbirlerine çok yakın arkadaş oldular. Kitabı da birlikte okudular ve çok beğendiler.